به گزارش مشرق، انتخاباتهای چند فدراسیون ورزشی در سالهای ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ و در دوران زمامداری مسعود سلطانیفر بر وزارت ورزش و جوانان، مملو از حواشی ریز و درشت بوده که حتی با تغییر سکان وزارتخانه نیز این حاشیهها دست از سر ورزش ایران برنداشتهاند.
در این بین و از مجموع چند مجمع انتخاباتی که برگزار شد، ۲ کارزار انتخاباتی بسیار پرحاشیهتر دنبال شده و هنوز هم این فدراسیونها به ساحل آرامش نرسیدهاند. فدراسیون ورزشهای زورخانهای و کشتی پهلوانی با پیروزی مهرعلی بارانچشمه از یک سو و فدراسیون بدنسازی و پرورشاندام با پیروزی عبدالمهدی نصیرزاده از سویی دیگر؛ همچنان با انبوهی از مسائل نامعلوم کارشان را دنبال میکنند.
انتخابات ۱۳ دی سال ۱۳۹۹ فدراسیون بدنسازی و پرورشاندام که با پیروزی رئیس فعلی سازمان لیگ فدراسیون کشتی ضمن کسب ۲۸ رای از مجموع ۴۳ رای همراه شد، شکایت کاوه درودی، رئیس هیأت استان اصفهان و یکی از کاندیداهای کارزار انتخاباتی را در پی داشت که طی این کشمکش در نهایت حکم دیوان عدالت اداری به ضرر وزارت ورزش و جوانان بهعنوان نهاد بالادستی فدراسیون بدنسازی و پرورشاندام صادر گردید.
بیشتر بخوانید:
وزیر انتصابات اشتباه و تصمیمات اشتباهی!/ سرخابیها در چاه ویل بیتدبیری سلطانیفر
عملاً با این حکم؛ نتیجه و صحت انتخابات فدراسیون بدنسازی و پرورشاندام باطل اعلام شد و لازم بود تا وزارت ورزش و جوانان ضمن ابلاغ ابطال به فدراسیون و تعیین سرپرست جدید، شرایط را برای برگزاری هر چه سریعتر مجمع مجدد انتخاباتی هموار سازد اما این مهم هرگز رخ نداد تا طی دو روز اخیر خبری عجیب در رسانهها دستبهدست شود.
کاوه درودی که توانسته بود ادعای خود را در نهادهای قضایی به کرسی بنشاند، ناگهان از شکایت خود انصراف داد و انتخاباتی که آن را مهندسیشده میدانست؛ یک شبه صحیح اعلام کرد. ادعای درودی از آن جا مشکوک به نظر میرسید که تمام مصاحبهها و گفتارهای وی ۱۸۰ درجه برخلاف تصمیم فوق بود.
ماه پشت ابر نماند و مشخص شد که عبدالمهدی نصیرزاده با اعطای پست سرپرستی عضویت در هیأترئیسه فدراسیون بدنسازی و پرورشاندام، عملاً درودی را تطمیع کرده و او را از ادامه پیگیری شکایت منصرف داشته. در این که رئیس این فدراسیون با توجه به بند ۸ ماده ۱۸ اساسنامه فدراسیونهای ورزشی آماتوری این کار را غیرقانونی صورت داده، شکی نیست اما ماجرا به این سادگیها تمام نخواهد شد.
حکم ابطال انتخابات توسط شعبه ۳۵ دیوان عدالت اداری به وزارت ورزش و جوانان ابلاغ شده و این موضوع لازمالاجراست، باید منتظر ماند و دید که آیا انصراف کاوه درودی به خروج حکم مذکور از چرخه اجرا منجر خواهد شد یا یک داستان حقوقی دیگر گریبانگیر این فدراسیون میشود.
دومین انتخاباتی که حاشیههایش هنوز هم تمام نشده، فدراسیون ورزشهای زورخانهای و کشتی پهلوانیست. انتخابات ریاست این فدراسیون که ۱۹ خردادماه ۱۴۰۰ برگزار شد، مهرعلی بارانچشمه را با کسب ۲۲ رای از مجموع ۴۱ رای به سکان ریاست این فدراسیون رساند اما مجتبی جوهری، رئیس پیشین فدراسیون فوق و دیگر کاندیدای این انتخابات به همراهی محمدکاظم کوهی با اعلام تخلف محرز در روند انتخاباتی و چینش مجمع با هدف کسب رای کاندیدای موردنظر، شعبه ۴۵ دیوان عدالت اداری را قانع به ابطال صحت و نتیجه انتخابات کردند.
البته رای فوق در ددادگاه تجدیدنظر نیز تایید شده و درخواست بررسی مجدد وزارت ورزش و جوانان توسط دیوان عدالت اداری مردود دانسته شد تا عملاً مهرعلی بارانچشمه، رئیس غیرقانونی این فدراسیون لقب بگیرد. حالا باید به انتظار تصمیم معاونت حقوقی وزارت ورزش و جوانان نشست تا جدیدترین وضعیت این فدراسیون باستانی مشخص شود.
این کلاف سردرگم اما در همین نقطه پایان نمییابد؛ وضعیت فدراسیون ژیمناستیک نیز مدتهاست بلاتکلیف مانده و وزارت ورزش و جوانان هنوز سرپرستی برای این فدراسیون تعیین نکرده. زهرا اینچهدرگاهی که با پایان مدت ۴ ساله ریاستش بر فدراسیون المپیکی ژیمناستیک خود را برای ۴ سال دوم کاندیدا کرد، با رد صلاحیت از سوی سازمان بازرسی کل کشور مواجه شد تا بزرگترین شکافها از اینجا رقم بخورد.
ثبت نام از کاندیداهای پست ریاست فدراسیون ژیمناستیک از ۷ اردیبهشتماه آغاز شد و به مدت ۱۰ روز کاری تا ۲۱ اردیبهشت ماه ادامه داشت. در پایان مهلت قانونی در تاریخ ۲۱ اردیبهشت، ۱۳ کاندیدا برای ریاست این فدراسیون ثبت نام کردند تا انتخابات در شرایطی عادی در ۱۹ تیر ۱۴۰۰ برگزار شود اما این موضوع رخ نداد تا بلاتکلیفی فدراسیون ژیمناستیک به حدود ۴ ماهگی برسد.
عدم تایید صلاحیت اینچهدرگاهی با انتقال اخبار از سمت فدراسیون ملی به فدراسیون جهانی همراه بود تا فدراسیون ملی ژیمناستیک در معرض تعلیق قرار بگیرد و هنوز هم تکلیف آن مشخص نشود. رئیس فعلی فدراسیون با عدم پذیرش ماجرای سرپرستی، اصرار به برگزاری مجمع سالیانه و انتخاباتی دارد و این در شرایطیست که طبق قانون لازمالاجرای فدراسیونهای آماتوری ورزشی، بایستی سرپرست دیگری تعیین شود.
در این بین نباید از سایه وزیر ورزش و جوانان پیشین و معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای وزارت ورزش و جوانان نیز به سادگی عبور کرد؛ در تمام صحبتهای معترضین انتخاباتها از مسعود سلطانیفر و مهدی علینژاد گلایه شده و این در حالیست که خبرگزاری زیرمجموعه وزارت ورزش و جوانان در همین اثنای مهم بدل به پایگاه خبری شخص مسعود سلطانیفر و معاونان وی شده بود و مشاوران اشتباهی، کار خبری را با مداحی و مجیزگویی اشتباه گرفته بودند. عجبا که مهندسیهای آقای وزیر در انتخابات را به عادلانهترین انتخابات تاریخ فدراسیونهای ورزشی تعبیر میکردند!
وزارت ورزش و جوانان با تیم جدید که البته هنوز به سرمنزل مقصود اهداف سیدحمید سجادی نرسیده، قطعاً مسیری بسیار ناهموار و سخت را برای ترمیم ویرانههای تیم قبلی دارد و این رشته نیز سر دراز خواهد داشت.